Akademik Veri Yönetim Sistemi
Ankara Barosu Dergisi, cilt.83, sa.2, ss.662-695, 2025 (TRDizin)
İnsanlığın adalet arayışının bir ifadesi olan eşitlik düşüncesi, modern hukuk sistemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Türkiye’de kaynağı Anayasa olan bu ilke, kanunlar nezdinde ayrım yapılmamasını açıklar. Eşitlik ilkesi tüm hukuk alanlarında geçerlidir ve bu ilkenin iş hukukundaki karşılığı eşit davranma ya da eşit işlem borcu olarak somutlaşır. Bu çalışmanın konusu ise çalışma ilişkilerinde eşitlik ilkesinin varlığının işverenlerin gerçekleştirdiği uygulamalar üzerinden araştırılması değildir. Çalışmada uygulamaları doğuran kaynaklar eşitlik yaklaşımıyla incelenmiştir. Bu yüzden Türkiye’de çalışma standartlarını belirleyen ve işçileri kapsamı içerisine alan İş Kanunu, Basın İş Kanunu ve Deniz İş Kanunu’nun düzenlemeleri mercek altına alınmıştır. Ayrıca bu kanunların bünyesine girmeyen işçileri ilgilendiren ve genel kanun niteliği olan Türk Borçlar Kanunu’nun çalışma standartlarını düzenleyen hükümleri değerlendirilmiştir. Araştırmada farklı kanunlardaki çalışma standartsızlıkları açığa çıkartılmış ve bu standartsızlıkların anayasal eşitlik ilkesiyle çelişkisinin görünür kılınması amaçlanmıştır.
The notion of equality, which represents humanity's pursuit of justice, is manifested as the principle of equality before the law in contemporary law systems. In Türkiye, this constitutional principle of non-discrimination under the law is a fundamental tenet of the legal system. The principle of equality is applicable in all areas of law, and in the context of labour law, it is reflected in the concept of equal treatment obligation. The objective of this study is not to ascertain the presence of the principle of equality in industrial relations through the practices of employers. In this study, an analysis is conducted of the sources that give rise to the practices in question, with an equality approach. Consequently, the regulations set forth in the Labour Law, Press Labour Law, and Maritime Labour Law, which establish the standards organizing labour in Türkiye and encompass workers, are subjected to scrutiny. Furthermore, 3 the provisions of the Turkish Code of Obligations, which is a general law, concerning workers not covered by these laws are assessed. The objective of this research is to elucidate the discrepancies in labour standards across different legislative frameworks and to highlight the inconsistencies between these variations and the constitutional principle of equality.