Sino-Indian Strategic Rivalry in the Indian Ocean Region


Creative Commons License

Kılıç F., Kaya T. Ö.

İnsan ve Toplum Dergisi, cilt.7, sa.2, ss.155-172, 2017 (ESCI)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 7 Sayı: 2
  • Basım Tarihi: 2017
  • Doi Numarası: 10.12658/human.society.7.14.m0223
  • Dergi Adı: İnsan ve Toplum Dergisi
  • Derginin Tarandığı İndeksler: Emerging Sources Citation Index (ESCI), EBSCO Legal Source, Index Islamicus, TR DİZİN (ULAKBİM), Asos İndeks
  • Sayfa Sayıları: ss.155-172
  • İstanbul Gelişim Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Bu makale, Çin ve Hindistan’ın Hint Okyanusu bölgesinde bölgesel bir nüfuz sağlamak için giriştikleri stratejik rekabeti açıklamayı amaçlamaktadır. Bu amaçla, makale her iki aktörün stratejik rekabet olarak yorumlanabilecek faaliyetlerine odaklanmaktadır. Bu çerçevede, ilk olarak Çin’in ‘Bir Kuşak Bir Yol İnisiyatifi’ kapsamında Bangladeş, Myanmar, Sri Lanka ve Pakistan gibi bölge ülkeleriyle güçlü ekonomik ve askeri bağlar kurma ve Çin-Pakistan Ekonomik Koridoru ve Bangladeş-Çin-Hindistan-Myanmar Ekonomik Koridoru gibi bazı önemli bağlantı projeleri yoluyla bölgedeki stratejik ve ekonomik nüfuzunu artırma girişimleri incelenecektir. İkinci olarak, Hindistan’ın, ABD ve ‘Doğu’ya Yönelim’ ve ‘Önce Komşular’ gibi inisiyatifler çerçevesinde kendine komşu olan İran, Myanmar, Sri Lanka gibi ülkelerle ekonomik ve askeri bağlarını güçlendirme çabaları ve ‘Kaladan Multi Modal Transit Ulaşım Projesi’ ve ‘Hindistan-Myanmar-Tayland Transit Geçiş Yolu’ gibi bazı bağlantı projeleri incelenecektir. Sonuç olarak, Hint Okyanusu üzerindeki Çin-Hint rekabeti her ne kadar aynı coğrafi bölge üzerinde mutlak bir kontrol sağlamak üzerine olan ‘mekansal bir rekabet’ olarak görünse de esasında bölgesel nüfuz elde etmeye yönelik ‘pozisyonel bir rekabettir’. Bu çerçevede, bir yanda Çin, Hint Okyanusu bölgesindeki nispi pozisyonunu güçlendirmeye çabalarken öte yandan Hindistan bölgedeki nispeten avantajlı ve üstün pozisyonunu muhafaza etmeye çalışmaktadır.

This article aims to explicate Sino-Indian strategic rivalry for regional influence in the Indian Ocean Region (IOR). For this purpose, it focuses on actors’ actions, which can be interpreted as acts of strategic competition. First of all, it examines Chinese attempts to increase its strategic and economic influence in the region through establishing strong economic and military ties with regional countries including Bangladesh, Myanmar, Sri Lanka, and Pakistan and some connectivity projects like CPEC and BCIM-EC as a part of the Belt and Road Intiative (BRI). Secondly, it investigates Indian counter initiatives as a part of the ‘Act East Policy’ and ‘Neighbourhood First Policy’, for strenghtening its political, economic and military ties with the USA and its neighbouring countries such as Iran, Myanmar, Sri Lanka and some connectivity infrastructure projects like the Kaladan Multi Modal Transit Transport Project and the India-Myanmar-Thailand Trilateral Highway. The article argues that although it seems to be a spatial rivalry for gaining and maintaining a total control over the same territory, it is indeed more about a positional rivalry for regional influence, while China seeks to improve its relative position in the IOR, India tries to maintain its relatively advantageous and pre-eminent position in the region.