6th INTERNATIONAL CONGRESS ON NURSING AND INNOVATION, Ankara, Türkiye, 22 - 23 Ekim 2022, ss.113-118
Hemşirelik, geçmişten günümüze sosyal, kültürel ve teknolojik değişimlerle kendini yenilemeyi
başaran birey, aile ve toplumun sağlık durumu ile ilgilenen uygulamalı bir sağlık disiplinidir. Bu çalışmanın amacı hemşirelerin, hemşirelik ve kendi uygulamalarına yönelik görüşlerini belirlemek ve belirlenen görüşleri hemşirelik gücünün üç boyuttaki sosyal, kişilerarası ve profesyonel teknolojik boyutta
yeterlilik ve eksikliklerine yönelik analiz etmektir. Çalışmada kalitatif bir desen kullanılmış olup, bir
eğitim ve araştırma hastanesinin dahiliye kliniğinde çalışan 16 hemşire ile klinik sorumlu hemşiresinin
odasında 40-45 dk süren derinlemesine görüşme yapılmıştır. Veriler kişisel bilgi formu ve yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak ses kayıt cihazına kaydedilmiş değerlendirilirken döküm ve içerik
analizi kullanılmış ve sonrasında raporlandırılmıştır. Raporlanan verilerden üç ana tema, alt grupları ve
kodlar belirlenmiştir. Belirlenen üç ana tema; “hemşireliği tanımlayan kavramlar, hemşirelik bakımını
kolaylaştıran faktörler ve hemşirelik bakımını engelleyen faktörler” dir. Hemşirelerin vermiş olduğu
ifadeler doğrultusunda; hemşirelerin birincil görevinin bakım olduğu ve birçok rol ve sorumluluklarının
olduğu, hastalara eksik oldukları noktalarda gereksinimlerini belirleyerek biyo-psiko-sosyal yönden
destekledikleri, kültürel farklılıkları da göz önünde bulundurarak empatik yaklaşımla bakım verdiği,
hemşirelerin iş yoğunluğu sebebiyle istedikleri yeterli bakımı hastaya veremedikleri, daha çok tedavi
odaklı uygulamaları yaptıkları, iş motivasyonlarının düşük olduğu, düşük ücret aldıkları, sosyal yaşantılarından mahrum kaldıkları, ekip içerisinde iletişim ile ilgili sorunlar yaşadıkları ve rol karmaşalarının
olduğu, cihazların sık sık bozulduğu, hizmet içi eğitim eksiklerinin olduğu ve rotasyon yapılmadığı tespit edilmiştir.