Toplumun tüketim isteği ile mutluluk düzeyi arasındaki ilişkinin anlaşılması, refah seviyesini yükseltmeye yönelik ekonomi politikalarının geliştirilmesine katkı sağlayacaktır. Bu nedenle tüketim ve mutluluk arasındaki ilişkinin araştırıldığı bu çalışma iki aşamadan oluşmaktadır. Birinci aşamada ekonomik birimlerin mutlululuğu Mutluluk Endeksi, tüketim verileri ise OECD tarafından açıklanan hanehalkının harcanabilir gelirinin harcamalarına olan oranı kullanılarak Granger Nedensellik Analizi uygulanmıştır. Kesintisiz verilerine ulaşılabilen Türkiye dahil olmak üzere 30 adet OECD ülkesinin, 2018-2021 dönemi esas alınmış ve anlamlı bir nedensellik ilişkisi olmadığı görülmüştür. İkinci aşamada Türkiye’deki ekonomik birimlerin tüketim isteği ile mutlulukları arasındaki ilişki basit regresyon yöntemiyle araştırılmış ve tüketimdeki %1'lik bir artış için mutluluğun yaklaşık 0,00287 birim azalışa neden olurken, tüketim eğiliminin artması durumunda mutluluk düzeyinin azaldığı görülmüştür. Sonuç olarak bu çalışmada OECD ülkelerinin mutluluğu ve tüketimi arasında nedensellik ilişkisine rastlanmazken ve Türkiye’de toplumun tüketim isteğinin mutluluğunu negatif yönde etkilediği tespit edilmiştir. Elde edilen bulguların literatüre derinlik katması beklenmektedir.
Understanding the relationship between societal consumption desires and happiness levels contributes to the development of economic policies aimed at enhancing welfare. Therefore, this study, which investigates the relationship between consumption and happiness, consists of two stages. In the first stage, the happiness of economic units is measured by the Happiness Index, and consumption data is represented by the ratio of household disposable income to expenditures as provided by the OECD. Granger Causality Analysis was applied to data from 30 OECD countries, including Turkey, with continuous data availability for the period 2018-2021. The findings indicate no significant causality relationship. In the second stage, the relationship between consumption desires and happiness of economic units in Turkey was investigated using simple regression analysis. The results suggest that a 1% increase in consumption leads to an approximate 0,00287 unit decrease in happiness, indicating that an increase in the propensity to consume is associated with a decline in happiness levels. Consequently, this study finds no causality between happiness and consumption in OECD countries, while in Turkey, societal consumption desires negatively impact happiness. The findings are expected to contribute depth to the existing literature.
