Research Information System
in: The Latest Approaches in Communication Sciences, Ulaş Başar Gezgin, Editor, Özgür Yayınları, Gaziantep, pp.223-243, 2023
As digital tools have been used to protest and influence policy,
activists' repertoire of collective action has changed. Hacking is one of the
forms of action used by activists. The use of hacking as an activist tactic
with a political motivation is called hacktivism. However, as the act of
hacking crosses legal boundaries, the legitimacy of hacktivism and the contexts
in which it can be understood as an acceptable form of activism are debated.
Some studies of the legitimacy of hacktivism highlight the relationship between
hacktivism and the concept of civil disobedience. The fact that civil
disobedience is a type of action based on deliberate disobedience of the law
for political and social reasons brings to the agenda that the illegal aspect
of hacking can be treated as disobedience to the prohibition of access to
digital systems. This has led to the conceptualization of hacktivism as a
politically motivated act of hacking as electronic civil disobedience. This
study examines the context in which hacktivism can be understood as a form of
electronic civil disobedience and its legitimacy as electronic civil
disobedience. To this end, the paper first discusses the conceptual treatment
of hacktivism with historical examples and then discusses the theoretical treatment
of civil disobedience in the context of its legitimacy. Finally, the concept of
electronic civil disobedience and the limits of evaluating hacktivism on a
legitimate ground are revealed. Conceptually, the study argues that hacktivism,
as the transfer of civil disobedience into virtual space on a legitimate
ground, should be considered electronic civil disobedience.
Dijital araçların
politikayı etkileme ve protestonun araçları olarak kullanılmasıyla birlikte
kolektif eylemler için aktivistlerin eylem repertuarı dönüşmeye başlamıştır.
Hack de aktivistlerin kullandığı eylem türlerinden biri olarak karşımıza
çıkmaktadır. Politik bir motivasyonla hacki aktivist bir taktik olarak
kullanmaya dayanan eylem biçimleri hacktivizm olarak nitelendirilmektedir.
Ancak hack fiilinin yasal sınırları aşması nedeniyle hacktivzmin meşruluğunun
ne olduğu ve hangi bağlamlarda kabul edilebilir bir aktivizm olarak
kavranabileceği tartışmalıdır. Hacktivizmin meşruluğu bağlamında yürütülen
çalışmaların bir kısmı hacktivizmin sivil itaatsizlik kavramıyla olan
ilişkisini ortaya koymaktadır. Sivil itaatsizliğin yasaya politik ve sosyal bir
nedenle bilerek uymamaya dayanan bir eylem türü olması; hackin yasadışı alana
taşan yanının da dijital sistemlere izin giriş yasağına itaatsizlik şeklinde
ele alınabileceğini gündeme getirmektedir. Bu durum, hacktivizmin politik bir
motivasyona sahip bir hack eylemi olarak, elektronik sivil itaatsizlik olarak
kavramsallaştırmasını beraberinde getirmiştir. Çalışmanın kapsamında
hacktivizmin hangi bağlamda elektronik sivil itaatsizlik biçimi olarak kavranıp
kavranamayacağı ve elektronik sivili itaatsizlik olarak meşruluğunu
sorgulanmaktadır. Bu doğrultuda öncelikle hacktivizmin kavramsal olarak nasıl
ele alındığı tarihsel örnekleriyle ele alınmakta ve sonrasında sivil
itaatsizliğin nasıl teorize edildiğine meşruiyeti bağlamında tartışılmaktadır.
Son olarak ise elektronik sivil itaatsizlik kavramı ve hacktivizmi meşru bir
zeminde değerlendirmenin sınırları ortaya konmaktadır. Kavramsal olarak
çalışma, meşru bir zeminde sivil itaatsizliğin sanal uzama taşınması olarak
hacktivizmin, elektronik sivil itaatsizlik olarak ele alınmasının gerektiği
savlamaktadır.