Research Information System
XV. DÜNYA DİLİ TÜRKÇE SEMPOZYUMU , Sakarya, Turkey, 19 - 21 October 2023, vol.1, pp.1487-1509, (Full Text)
Eğitim zamanın ruhuyla eşgüdümlü bir biçimde ilerlemesi oldukça elzem bir alandır. Her dönemin kendi gereksinimleri, eksiklikleri ya da sadece öğrenmeye katkı sunacak süreçleri ortaya çıkabilir. Eğitimci kendisini içerisinden çıktığı geleneğin ve kültürün harmanıyla geliştirirken teknolojinin ve yeni tekniklerin zenginliğiyle de eğitim sürecini geliştirmelidir. Özellikle kuşaklar üzerine yapılan çalışmaların yoğunlaştığı son birkaç yılda çalışmalar zamanın geçmişe göre daha hızlı değiştiğini, kuşaklar arası farklılıkların geçmişe nazaran daha kısa zamanda değişmeye başladığını ortaya koymaktadır. Her ne kadar çeşitli çevrelerce bu görüşler ve yaklaşımlar eleştirilse de eğitimde işleyişlerin geçmişle aynı olmadığı bir gerçektir. Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretimi gibi devlet politikaları ve planlamalarıyla, siyasî hareketlilik ve göç dalgaları ile doğrudan ilişkili bir alanda da dijitalleşmenin ve dijital imkânların sınırlarını ortaya koymak oldukça elzem görülmektedir. Özellikle 2019 COVİD-19 salgını sonrası ehemmiyeti daha da iyi idrak edilmeye başlanılan “uzaktan eğitim” deneyiminin bu dijitalleşmedeki yeri çok büyüktür. Gelişimin ve değişimin eğitim olanaklarını çoğaltması mümkünken aynı zamanda bu olanakların eğitimde negatif yönlü sonuçlar ortaya çıkarması da olasıdır. Bu makalede amaç yabancılara Türkçe öğretiminde dijital araçların kullanımına değinerek öğreticilerin bu mahiyetteki yetkinliklerini sorgulamaktır. Konu mahiyetinde çeşitli anket ve değerlendirmelerde bulunulacaktır. Öğretmenlerin dijital araçları kullanımdaki yetkinlikleri, bu alanda gördükleri açık ve eksikliklerin tespiti sonrası öneri ve değerlendirmelerde bulunulması hedeflenmektedir.