Research Information System
5. Uluslararası Atletik Performans ve Sporda Sağlık Kongresi, İstanbul, Turkey, 24 - 26 May 2024, pp.23, (Summary Text)
Bu çalışma, (i) farklı yorgunluk seviyelerine göre değişen egzersiz protokollerinin tamamlanmasının ardından yük-hız ilişkisi değişkenlerindeki (maksimal teorik yük [L0], maksimal teorik hız [v0] ve yük-hız ilişkisi hattının altındaki alan [Aline]) değişiklikleri değerlendirmeyi ve (ii) 1TM'deki değişikliklerin L0, v0 ve Aline'daki değişikliklerle anlamlı şekilde ilişkili olup olmadığını belirlemeyi amaçlamıştır. SQ 1RM belirledikten sonra, 27 denek rastgele olarak iki artan yük testi arasında yapılan etkinlikte farklılık gösteren üç seansı tamamlamıştır: (i) kontrol protokolü: antrenman yok; (ii) orta-yorgunluk protokolü: %70 1RM ile SQ egzersizinin maksimum tekrar sayısının yarısını içeren 5 set; ve (iii) yüksek-yorgunluk protokolü: %70 1RM ile tükenene kadar yapılan SQ egzersizinin 5 set. 1TM ve üç L-V ilişki değişkeni (L0, v0 ve Aline) kontrol protokolündeki v0 hariç tüm protokollerde seans öncesine kıyasla seans sonrasında azalmıştır. Protokol ve zaman arasındaki etkileşim etkisi, seans sonrasında kontrol protokolüyle karşılaştırıldığında sırasıyla yüksek yorgunluk protokolü ve orta yorgunluk protokolünde daha belirgin olan 1TM, L0 ve Aline'deki düşüş için anlamlı bulunmuştur. Bonferroni post hoc karşılaştırmaları, L-V ilişkisinin üç değişkeni (1TM, L0 ve Aline) için seans sonrasında istatistiksel farklılıklar olduğunu ortaya koymuştur. Kontrol grubunda orta ve yüksek yorgunluk protokollerine göre daha yüksek değerler gözlenmiştir. Ayrıca, orta yorgunluk protokolünde yüksek yorgunluk protokolüne göre daha yüksek değerler not edilmiştir. Ancak, v0 için istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir. Seans sonrasındaki 1TM'deki yüzde değişim, Aline'deki yüzde değişim (r = 0.828) ve L0'daki yüzde değişim (r = 0.731) ile anlamlı olarak ilişkilendirilmiş, ancak v0'daki yüzde değişimle (r = -0.012) ilişkilendirilmemiştir. Bu sonuçlar, V0 dışında, L-V ilişkisi (L0 ve A-Lline) değişkenlerinin yorgunluğun takibi için pratik ve yüksek hassasiyetli bir yöntem olabileceğini göstermektedir.