Amaç: İçselleştirilmiş damgalanma, ruhsal bozukluğu olan kişilerde bozuklukla ilgili olumsuz söylemleri ve stereotipleri kabul etmesi ve düşünce ve davranışlarına yansıtması anlamına gelmektedir. Yüksek içselleştirilmiş damgalanma düzeyleri, ruhsal bozukluklarda sağlatım sürecini olumsuz etkilemektedir ve işlevselliği düşürmektedir. Çalışmamızda ruhsal bozukluklara sahip hekimlerin içsel damgalanma düzeylerini ve bu düzeylere etki eden faktörlerin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Yöntem: 1 Ekim 2020-30 Kasım 2020 tarihleri arasında çevrimiçi kesitsel öz bildirim anketi kullanılarak yapılmıştır ve Anket sorularını tamamlayan 156 gönüllü hekim çalışmaya dahil edildi. Tüm katılımcılara ‘Sosyodemografik ve klinik özellikler değerlendirme formu’ ve “Ruhsal hastalıklarda içselleştirilmiş damgalanma ölçeği” uygulanmıştır. Bulgular: Hekimlerin en sık oranda Major Depresif Bozukluk (%54,5) ve Anksiyete Bozukluğu (%32,1) tanılarının olduğu gözlendi. Hekimlerin %62,8’sinin psikofarmakolojik tedavi kullandığı, %12,8’inin intihar girişimi olduğu ve %8,3’ünün yatarak tedavi gördüğü gözlendi. Yüksek ve düşük içsel damgalanma olarak kabul edilen grupların yaş, cinsiyet, mesleki tecrübe ve bölümleri arasında istatistiksel fark saptanmamıştır. Bipolar Bozukluk, DEHB ve Madde Kullanım Bozukluğu olan bireylerin daha yüksek oranlarda yüksek içsel damgalanma grubunda olduğu gözlenmiştir. Ayrıca yüksek içsel damgalanma grubunda ailede psikiyatrik hastalık öyküsünün daha yüksek oranda olduğu gözlendi. Sonuç: Çalışmamızda ruhsal hastalığa sahip bireylerde olduğu gibi ruhsal bir hastalığa sahip hekimlerde de içselleştirilmiş damgalanmanın olduğu gösterilmiştir. İçselleştirilmiş damgalanmanın, bu hastalara yönelik tutum ve davranışları etkilediği göz önüne alındığında bu farklılıkların belirlenmesinin ruhsal hastalıklara yönelik damgalanmayı önlemeye yönelik yapılan mücadelelerde yol gösterici olacaktır.