SED (Sanat Eğitimi Dergisi), cilt.4, sa.1, ss.19-36, 2016 (Hakemli Dergi)
Bu çalışmada, sanat eğitimi süreçlerinde ister teoride ister pratikte olsun, geçmişten
beri süregelen eksik bir yana değinilmiştir. Bu eksiklik, sanat eğitimlerinde çoğunlukla
biçim/teknik boyutunun ön planda tutulması, anlam boyutunun geri plana itilmesi durumudur.
Ayrıca, sanat yapıtının yüzey tekniği ile anlamı (içeriği) ilişkilendirilememektedir. Gerçek bir
sanat yapıtının tekniği, anlamından bağımsız değil, bir bütün olarak yaratılmıştır. Bu durum,
sanat eğitimi süreçlerinde gereken şekilde göz önünde bulundurulmamaktadır. Oysaki özbiçim ilişkisi, anaokulundan yüksek öğretime kadar -ister teoride ister öğrencilerin kendi
uygulamalarında olsun- yaş seviyesine uygun olarak öğretilebilir bir durumdur. Bu bağlamda,
sanat eğitimi müfredatları olduğu kadar, tüm eğitim müfredatları yeniden gözden
geçirilmelidir. Çünkü, eserin tekniği ve içeriği bütünlük içerisinde öğrenciye aktarıldığı
takdirde, diğer tüm derslerle ve yaşamdaki tüm temalarla temasa geçilerek daha kalıcı ve
verimli bir eğitim ortamı oluşturulmuş olacaktır. Bunlar hayata geçirilirse, sanat eğitimcileri
ve diğer tüm branş eğitmenleri koordineli yeni bir süreç başlatmış olacaklardır.